Uit de praktijk: Niet rond kunnen komen

01/09/2022

Als rayonbestuurder begeleid je leden die ondersteuning nodig hebben om iets tot een goed einde te brengen. Daarbij kom je de meest uiteenlopende en soms bizarre zaken tegen. Verhalen in deze rubriek zijn waargebeurd. Ter bescherming van leden zijn sommige details weggelaten en de namen die gebruikt worden verzonnen.

Joop is een hardwerkende robuuste man van 52 jaar. Hij heeft al jaren een prima baan bij een goede werkgever en hij is dolgelukkig met zijn vrouw en kinderen. Dat hij gelukkig is blijkt uit alles. Hij zingt en fluit de hele dag en als een collega iets vraagt is niets hem te veel. Joop staat altijd positief in het leven. Alhoewel dat de laatste tijd wel steeds moeilijker wordt. Want Joop heeft zorgen. Financiële zorgen. Hij heeft wel vaker krap gezeten, maar dat was dan doordat hij iets moois had gekocht of net met het gezin op vakantie was geweest. Dan werkte hij wat extra uren en had hij het weer wat ruimer. Deze keer was anders. Heftiger. En hij kreeg er geen grip op.

Het was begonnen met de energierekening. Hij had een variabel energiecontract, dat was altijd goed bevallen. Maar nu was zijn maandrekening dusdanig herzien dat hij ruim 200 euro per maand meer moest betalen. En hij had de domme pech dat zijn hypotheekrente ook omhoog gegaan was. En dan natuurlijk de boodschappen. Onbetaalbaar met een paar kinderen. En die ziektekostenverzekering. Niet normaal. Joop draaide in zijn hoofd steeds dezelfde zinnen af. Hij was al overuren gaan werken, maar dat was niet genoeg. Hij had al abonnementen opgezegd, maar dat hielp ook niet voldoende. Hij durfde het niet met zijn vrouw te bespreken, want dan zou zij zich ook zorgen gaan maken. En zij had haar handen al vol aan de puberende kinderen. Hij was de kostwinner. Hij moest dit oplossen. Maar ondertussen werd Joop somberder en somberder. Hij sliep slecht omdat hij zich grote zorgen maakte. Hij wist niet waar dit zou eindigen.

 

Tobben is geen oplossing, actie wel

Al snel kreeg Joop last van zijn gezondheid. Hij was kort voor de kar, snauwde iedereen af en was al moe voordat hij zijn bed uitkwam. Uiteindelijk stortte hij in op het werk en werd met de woorden ‘kruip jij maar eens vroeg onder de wol’ naar huis gestuurd. Maar hij wilde helemaal niet naar huis. Want daar werd hij met zijn zorgen geconfronteerd. Daar lag die grote stapel ongeopende enveloppen. Joop hoefde ze niet te openen om te weten wat erin zat. Aanmaningen en bevelen van de deurwaarder. Hij was nu echt radeloos en wist het niet meer. Natuurlijk viel het zijn vrouw op dat hij eerder thuis was dan anders en vroeg hem bezorgd wat er aan de hand was. En toen brak Joop. Huilend zakte hij op de bank en vertelde haar over de financiële situatie waarin ze zaten. Hij liet haar de grote stapel ongeopende enveloppen zien en ook zijn vrouw barstte in huilen uit. Een tijdlang zaten ze daar samen, eerst huilend en daarna stilletjes voor zich uitkijkend. Tot zijn vrouw opsprong en zei: ’Ik ga HZC bellen. Misschien weten zij raad’.

De volgende dag zat de rayonbestuurder tegenover hen en hoorde het verhaal over de financiële zorgen. Toen Joop was uitverteld zei de rayonbestuurder: ‘De zorgen en het verdriet zijn duidelijk, maar tobben is geen oplossing. Actie wel. Waar is die stapel enveloppen?’ Met z’n drieën begonnen ze met het openmaken van de enveloppen en het viel op dat veel post over de achterstallige betaling van de ziektekostenverzekering ging. De ziektekostenverzekering had aanmaning op aanmaning gestuurd, maar het ging wel steeds over hetzelfde. Joop werd door de rayonbestuurder aan het werk gezet om alle post te openen en te sorteren. Ondertussen ging de rayonbestuurder naar buiten om te bellen. Waarover? Met wie? Joop had geen idee, maar het was wel duidelijk dat hij de schop onder zijn kont had gekregen die hij nodig had. Doen of het probleem er niet was hielp niet. Het zou niet vanzelf weggaan. Hij moest het onder ogen zien en de koe bij de horens vatten.

 

Een klein zonnetje achter de wolken

Even later kwam de rayonbestuurder weer binnen. Toen werd duidelijk waar de telefoontjes over gingen. Er was een schuldhulpmaatje geregeld. Joop had er nog nooit van gehoord, maar hem werd uitgelegd dat een schuldhulpmaatje iemand is met een administratieve achtergrond die als vrijwilliger helpt orde op zaken te stellen bij mensen die daar zelf moeite mee hebben. Die zou Joop helpen structuur aan te brengen en de schuldeisers te benaderen. Joop vond het doodeng maar besefte wel dat hij aan de slag moest. De rayonbestuurder vertrok met de woorden ‘ik bel je morgen als het schuldhulpmaatje is geweest’, en liet Joop en zijn vrouw geëmotioneerd achter. Alleen deze keer waren het emoties van opluchting. Iemand zou komen helpen, hij stond er niet alleen voor.

Aan het einde van de volgende dag belde de rayonbestuurder en Joop vertelde voluit. Hij had mapjes gekregen van het schuldhulpmaatje en ze hadden alles geordend. Hem was ook uitgelegd hoe hij met zijn financiën om moest gaan. Er was een programma voor op de computer en daar kon hij zien welke rekeningen er allemaal aan kwamen. Zo kon hij een beetje voorsorteren op pieken in de uitgaven. Daarna moest hij met de deurwaarder bellen die hem gemaand had over de ziektekostenverzekering. Hij had het verschrikkelijk gevonden maar er werd heel aardig gereageerd, vertelde Joop. Ze hadden hem gezegd dat iedereen in de problemen kan komen en er altijd een betalingsregeling getroffen kan worden. Maar dat niet reageren op aanmaningen het slechtste is wat een mens kan doen.

Nou, daar wist Joop alles van. Hij had zichzelf een hoop zorgen kunnen besparen door het gesprek aan te gaan. En door eerder bij HZC om hulp te vragen. Maar gelukkig was het eind goed, al goed. En zelfs nog beter dan dat. Want de rayonbestuurder vertelde ook nog dat het OSF van HZC hem financieel een beetje zou helpen om hem wat lucht te geven. En lucht kreeg Joop. Hij hing de telefoon op, haalde diep adem en begon zachtjes te zingen. Hij zag weer een klein zonnetje achter de wolken.

 

Heb je vragen naar aanleiding van dit artikel? Neem dan contact op met de HZC Servicedesk via 030-6006070 of mail naar servicedesk@hzc.nl

Lees ook eens het artikel 'Geldzorgen? Je bent niet alleen'.