Uit de praktijk: Uitgelachen

Als rayonbestuurder begeleid je leden die ondersteuning nodig hebben om iets tot een goed einde te brengen. Daarbij kom je de meest uiteenlopende en soms bizarre zaken tegen. Verhalen in deze rubriek zijn waargebeurd. Ter bescherming van leden zijn sommige details weggelaten en de namen die gebruikt worden verzonnen.

Flip werkt als machinist in de verhuur op een grondverzetmachine. Van jongs af aan wilde hij al machinist worden en zo is het ook gegaan. Heel zijn leven heeft hij zijn werk lachend en vol passie gedaan. Hoe lang een dag of een week ook duurde, Flip had altijd zin in het werk. Iedereen werkte ook graag met hem. Collega’s, klanten en ook zijn eigen werkgever zagen Flip graag omdat hij altijd vrolijkheid aan de dag toevoegde. Flip was erg gesteld op zijn werkgever. Hij werkte niet voor niets al bijna 40 jaar voor dezelfde. Het was een man met dezelfde passie voor het vak en werkte zelf keihard mee. Tegelijkertijd zorgde de werkgever er altijd voor dat er brood op de plank kwam. En als je hard werkte, werd je goed beloond. En Flip hield van zijn werk, dus had hij altijd hard en veel gewerkt. En dus ook veel verdiend. Maar hij kon nu al een tijdje niet meer lachen. Flip was te moe om te lachen. Hij moest nog 2 jaar en dan mocht hij met pensioen, maar hij had het gevoel dat hij dat niet meer kon volhouden. Hij meldde zich voor het eerst in hele lange tijd ziek, bleef dan een paar dagen thuis en ging weer werken. Dat deed hij een paar keer, maar het hielp niets. Hij was zo verschrikkelijk moet, dat hij zichzelf vooruit moest slepen. Uiteindelijk besloot Flip naar de huisarts te gaan en die had een duidelijke conclusie. Dat harde werken al die jaren was leuk geweest, maar het lichaam van Flip gaf duidelijk het signaal dat het genoeg was geweest. Flip had teveel van zichzelf gevergd. Zoveel dat hij was uitgelachen.

Wel willen maar niet meer kunnen

En toen begonnen de problemen. Flip kon niet meer werken, maar moest wel aan de re-integratieverplichtingen voldoen. Hij wilde dat ook wel, want anders ging het UWV moeilijk doen. Was het niet naar hem, dan wel naar zijn werkgever. En Flip wilde dat allebei niet. Maar hij kon het gewoon echt niet meer opbrengen en voelde zich gevangen door de situatie.. De bedrijfsarts zei dat hij het weer moest gaan proberen, de huisarts zei dat hij te veel van zijn lichaam had gevergd. Flip voelde zich een speelbal tussen twee meningen en na maanden van heen en weer geslingerd worden, belde hij ten einde raad met HZC.

Als snel kwam de rayonbestuurder op bezoek om alles door te spreken en Flip had meteen het gevoel dat er naar hem geluisterd werd. Hij vertelde open en eerlijk hoe het ervoor stond. Hij voelde zich inmiddels al een stuk beter, maar was vooral bang dat hij weer zou terugvallen als hij weer aan het werk moest. Dan zou zijn lijf weer zo moe worden en daar moest hij niet aan denken. Alleen de gedachte daaraan woog zwaar voor Flip. Na het gesprek met Flip ging de rayonbestuurder bij de werkgever op de koffie. Al snel werd duidelijk dat ook de werkgever gevangen zat: hij moest van het UWV aan allerlei verplichtingen voldoen en volgens de bedrijfsarts was het goed dat Flip zijn werk weer ging opbouwen. Werkgever had met lede ogen aangezien hoe de lach van Flip was verdwenen en hij was niet in staat om Flip te helpen weer oprecht vrolijk te worden.

De rayonbestuurder begreep de situatie van beide partijen. Omdat Flip arbeidsgeschikt werd geacht door de bedrijfsarts moest Flip weer aan de slag, maar dat durfde hij niet. De werkgever moest aan de verplichtingen van het UWV voldoen om een fikse boete te voorkomen, dus moest het advies van de bedrijfsarts gevolgd worden.

Gelukkig bleek Flip in zijn lange dienstverband en liefde voor het werk een enorm overschot aan verlof opgebouwd te hebben. Flip en zijn werkgever kwamen overeen dat hij langdurig vrij zou nemen. Ze waren dan beiden geen gevangen meer van de verplichtingen en dat zou -volgens de rayonbestuurder- wel eens verlichtend kunnen werken.

Flip kan zijn oren niet geloven

Flip was nog maar net van zijn verlof aan het genieten toen de rayonbestuurder belde. Die had namelijk gehoord dat er voor de medewerkers onder de cao beroepsgoederenvervoer een zwaarwerkregeling was afgesproken. Het was niet zeker of Flip aan de gestelde eisen voldeed, maar had hij interesse? Wilde hij dat de rayonbestuurder dit verder uitzocht? Flip antwoordde volmondig met ja. Want die regeling gaf hem tot aan zijn AOW financiële basiszekerheid, waardoor het mogelijk was al snel met vroegpensioen te gaan. Het moest nog allemaal uitgezocht worden, maar hij werd er eigenlijk al een beetje zenuwachtig van.

Niet veel later belde de rayonbestuurder weer. Alles was nagekeken, maar er was één probleempje. Flip voldeed aan alle eisen, behalve dat zijn jaarinkomen te hoog was. Dat kwam door dat vele overwerk. Hij had meer verdiend dan de regeling toeliet en de uitvoerder van de zwaarwerkregeling had al gezegd dat dat een reden voor afwijzing was. Flip zag dan wel zijn hoop in één klap verliezen, maar de rayonbestuurder gaf niet zo snel op. Er werd overlegd met de werkgever en die was bereid te verklaren dat Flip volgens de regels was ingeschaald en hoe dat hoge loon tot stand was gekomen. Het jaarloon was dan wel hoog, maar het uurloon viel wel binnen de regels. Met die verklaring stuurde de rayonbestuurder een bezwaar aan het bestuur van de zwaarwerkregeling. Het duurde even, maar het betoog van de rayonbestuurder was blijkbaar zo overtuigend dat besloten werd dat Flip toch gebruik mocht maken van de regeling.

Flip kon zijn oren niet geloven toen de mededeling van de rayonbestuurder kwam, maar een paar dagen later kwam de brief. Daar stond het, zwart op wit. Hij mocht meedoen aan de regeling.

 In goed overleg heeft Flip zoveel mogelijk verlof opgemaakt tot aan de datum dat de regeling in ging. Ook zijn werkgever was enorm blij dat het op deze manier voor allebei tot een goed einde was gekomen en hij verzekerde Flip dat hij een knal van een afscheidsfeest zou krijgen. Niet omdat hij blij was dat hij met het vroegpensioen van Flip een goede machinist kwijtraakte. Wel omdat Flip weer kon lachen.

Lees ook eens het artikel Welke zwaarwerkregelingen zijn er allemaal?

Heb je vragen naar aanleiding van dit artikel? Neem dan contact op met de HZC Servicedesk via 030-6006070 of mail naar servicedesk@hzc.nl