Uit de praktijk: Machtig werk, prachtig uitzicht

_{Foto: analfa}

Als rayonbestuurder begeleid je leden die ondersteuning nodig hebben om iets tot een goed einde te brengen. Daarbij kom je de meest uiteenlopende en soms bizarre zaken tegen. Verhalen in deze rubriek zijn waargebeurd. Ter bescherming van leden zijn sommige details weggelaten en de namen die gebruikt worden verzonnen.

Krelis werkte sinds de jaren ‘90 bij dezelfde grote aannemer. Hij was vanaf het prille begin machinist in een torenkraan. Elke ochtend klom hij naar boven om zijn werk te doen. Jaar in, jaar uit. En nooit ging het hem vervelen. Hij vond het werk machtig en het uitzicht vanaf zijn hoge positie prachtig. Hij trouwde zo’n tien jaar geleden en werd trotse vader van een zoon. In die tijd was hij zielsgelukkig. Drie jaar geleden kwam hij erachter dat zijn vrouw dat niet was. Van de ene op de andere dag was ze, samen met hun zoon, met een andere man vertrokken. Krelis zag zijn zoon daardoor niet vaak meer en raakte steeds ongelukkiger.

Toen zijn vrouw net vertrokken was, had Krelis zich getroost met de fles. Maar al gauw ontdekte hij dat dit niet goed ging. Hij kreeg een officiële waarschuwing op het werk omdat hij – nog aangeschoten van zijn drinkgelag de avond ervoor – zijn torenkraan in wilde klimmen. En wel vaker hadden zijn collega’s de alcohollucht om hem heen geroken. Als hij nog één keer zou drinken dan werd hij ontslagen, zo werd hem duidelijk kenbaar gemaakt. Abrupt had hij de fles laten staan, want hij wilde niet dat hij ook zijn werk zou kwijtraken. Helaas voor Krelis verliep de scheiding heel moeizaam. Zijn vrouw eiste torenhoge alimentatie, en zijn zoon zag hij nauwelijks. Steeds was er een andere reden, een nieuw smoesje, waardoor zijn zoon niet mocht komen. Krelis stopte de alimentatiebetaling in de hoop het bezoekrecht af te kunnen dwingen, maar hij werd alleen maar lastiggevallen door advo caten en deurwaarders. En langzaam maar zeker begon de fles weer te lonken…

Zwaaiende kraan

Het was op een trieste, koude dag in januari dat Krelis in zijn kraan zat en zich niet helemaal lekker voelde. Hij deed zijn werk, maar voor het eerst had hij het gevoel dat hij beter niet kon werken. Hij worstelde zich door de dag tot halverwege de middag. Net op het moment dat hij dacht dat de werkdag bijna om was, kreeg hij bericht dat hij onmiddellijk uit zijn kraan moest komen. Zijn leidinggevende, de manager van de materieeldienst, stond hem beneden op te wachten. Krelis werd de keet in gesommeerd en hoorde al snel wat er aan de hand was. Het bedrijf was gebeld door meerdere mensen, omdat de torenkraan zo raar bewoog. De kraan stond niet te draaien maar te zwaaien en soms leek het zelfs dat hij zou omvallen. Zijn manager draaide niet om de zaken heen. ‘Krelis,’ zei hij, ‘vanaf dit moment werk je niet meer bij ons bedrijf. Je bent op staande voet ontslagen omdat je dronken in de torenkraan zit. Dit gaat ten koste van de veiligheid op het werk en dat is absoluut niet toelaatbaar.’ De manager vertelde er nog bij dat Krelis de volgende dag een afspraak op kantoor zou hebben met een dame van personeelszaken, maar dat hij verder niet meer welkom was. Met gebogen hoofd verliet Krelis het werk. Hij wist dat de manager gelijk had. Hij had in zijn thermos fles met thee vanmorgen ook een flinke scheut vieux gegoten. Omdat het zo koud was, had hij zich zelf voorgehouden. Onderweg naar huis besefte hij dat hij geen werk en dus geen inkomen meer had. Hem overkwam van alles maar het was allemaal de schuld van zijn ex, zo vond Krelis. Hij kon er niets aan doen en had hulp nodig om zijn ontslag aan te vechten. Dus, een uur eerder thuis dan normaal, belde hij met hetkantoor van HZC. 

Redden wat er te redden valt

Bij de woorden ‘ontslag op staande voet’ gaan bij HZC alle alarmbellen rinkelen, omdat er wettelijke regels zijn over bezwaar maken tegen ontslag en beschikbaar blijven voor werk. Dus de volgende dag stond de rayonbestuurder op de stoep. Krelis vertelde wat er – volgens hem – was gebeurd. Voor de rayonbestuurder was vrij snel duidelijk dat het verhaal van Krelis niet helemaal klopte. Met een schuin oog naar de tuin was het al opgevallen dat de bierkratten een prominente plaats innamen bij de keukendeur en een walm van alcohol hing om Krelis heen. Maar Krelis ontkende dat hij een probleem had. ‘Een paar jaar geleden wel,’ vertelde hij, ‘maar dat was nu niet meer zo. Hij spuugde er niet in, maar was geen alcoholist’, vond hij zelf.

Hij was van mening dat hij zijn werk prima deed en dat ‘ze’ zich niet zo druk moesten maken. Pas na zijn hele relaas vertelde Krelis dat hij diezelfde ochtend op kantoor van het bedrijf was geweest en een brief had meegekregen. Hij gaf de brief aan de rayonbestuurder, die meteen zag dat het bedrijf een advocaat had ingeschakeld. De rayonbestuurder las de brief en vertrok uiteindelijk met de belofte de volgende dag te bellen. En ja hoor, einde van de dag ging de telefoon bij Krelis. De rayonbestuurder had met diverse mensen contact gehad. Binnen het bedrijf, maar ook met de advocaat. Uiteindelijk was iedereen bereid het ontslag op staande voet van tafel te halen en met een vaststellingsovereenkomst uit elkaar te gaan. Maar dan moest er wel binnen twee dagen een handtekening worden gezet. Want als er niet getekend werd, dan ging het ontslag op staande voet alsnog door. De rayonbestuurder legde uit dat het verstandig was de overeenkomst te tekenen, want dan had Krelis in ieder geval een paar jaar recht op een WW-uitkering. Dat gaf hem de kans zijn problemen onder ogen te zien en op te lossen. Het bedrijf had zelfs aangeboden om hem daarbij te begeleiden. Vier dagen later kreeg de rayonbestuurder bericht van de advocaat. Ze hadden nog steeds geen overeenkomst met handtekening ontvangen. Krelis had besloten niet te tekenen in de overtuiging snel weer ergens anders aan het werk te zijn. En hulp bij problemen? Hij had daar nog wel over nagedacht maar vond zelf dat hij geen probleem had. En hoefde dus ook geen hulp…

Wil je meer weten? Lees dan ook eens het artikel Wat zijn de regels voor alcohol- en/of drugstesten?

Dit artikel is ook gepubliceerd in het HZC Vakblad De Machinist 4-2023

Heb je vragen naar aanleiding van dit artikel? Neem dan contact op met de HZC Servicedesk via 030-6006070 of mail naar servicedesk@hzc.nl